ΜΠρΑθ 136/2013
Παραδεκτή η συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων
χωρίς να υφίσταται ανάγκη καταβολής δικαστικού ενσήμου.
Θα έπρεπε συνεπώς ο διάδικος (ανεξαρτήτως της
θέσης του ως ενάγοντος ή εναγομένου) να καταβάλει δικαστικό ένσημο για τις
προτάσεις, τις αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων, την άσκηση ενδίκων μέσων, τις
κλήσεις που καταθέτει ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου και άρα θα υποχρεώνονταν
σε πολλαπλή καταβολή δικαστικού ενσήμου για την ίδια ένδικη υπόθεση. Κάτι
τέτοιο όμως θα έρχονταν σε ευθεία αντίθεση τόσο με το άρθρο 20 παρ. 1 του
Συντάγματος, όσο και με το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, οι οποίες επιτρέπουν μεν
στο νομοθέτη τη θέσπιση προϋποθέσεων για την παροχή προστασίας από τα δικαστήρια,
οι προϋποθέσεις όμως αυτές πρέπει, αφενός μεν να συνάπτονται και να είναι
ανάλογες με την λειτουργία των δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής
απονομής της δικαιοσύνης, αφετέρου δε να μην υπερβαίνουν τα όρια εκείνα, πέρα
από τα οποία θα συνεπάγονταν την κατάλυση του κατά την προμνησθείσα
συνταγματική διάταξη ατομικού δικαιώματος δικαστικής προστασίας (ΑΕΔ 33/1995, ολΣτΕ 601/2012, ΟλΣτΕ 647/2004, ολΣτΕ 3087/2011, ολΕλΣυν
2006/2008, ΕΔΔΑ της 28-10-1998, Ait Mououb κατά Γαλλίας, της 15-2-2000 Garcia
Manipardo κατά Ισπανίας, της 19-5-2001 Kreuz κατά Πολωνίας)