Το δικαστήριο της ουσίας που επιλαμβάνεται εκ νέου ορισμένης υποθέσεως
κατόπιν αναιρετικής αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας δεσμεύεται
ως προς τα ζητήματα που κρίθηκαν με την απόφαση αυτή και οφείλει να
εφαρμόσει τις διατάξεις που κρίθηκαν εφαρμοστέες και δεν μπορεί να
αρνηθεί την εφαρμογή τους με την αιτιολογία ότι είναι ανίσχυρες ως
αντισυνταγματικές, δεδομένου ότι η εφαρμογή από το Συμβούλιο της
Επικρατείας ορισμένης διατάξεως προϋποθέτει αναγκαίως την έστω σιωπηρή
κρίση ότι η διάταξη συνάδει προς το Σύνταγμα – τα ανωτέρω δεν
αντίκεινται στο άρθρο 93 παρ. 4 του Συντάγματος.
