Δεν στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας από την
άρνηση των Υπουργών Υγείας και Κοιν. Αλληλεγγύης και Οικονομικών να
προτείνουν την έκδοση π.δ/τος περί εξαιρέσεως του επαγγέλματος του
οδοντιάτρου από τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 2 και 3 παρ. 1 του
Ν.3919/2011.
Όπως κρίθηκε με την απόφαση αυτή, από τις διατάξεις,ιδίως, των άρθρων 2 παρ. 4 και 3 παρ. 2 του Ν.3919/2011 προκύπτει ότι ο νομοθέτης παρέχει στην κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση ευχέρεια και μάλιστα, περιορισμένη χρονικώς (βλ Π.Ε. 27/2012,275,218/2011) για να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος, με το οποίο ορισμένο επάγγελμα θα εξαιρεθεί από τον θεσπιζόμενο με αυτές κανόνα της άρσεως των περιορισμών που ισχύουν για την άσκησή του και της καταργήσεως της προηγουμένως απαιτουμένης διοικητικής αδείας. Τούτο ισχύει και για το επάγγελμα του οδοντιάτρου, το οποίο ναι μεν συνάπτεται στενώς προς το συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα των πολιτών στην υγεία (άρθρο 21 παρ.3 του Συντάγματος), εξ αυτού, όμως δεν συνεπάγεται αναγκαίως και υποχρέωση του κανονιστικού νομοθέτη να το εξαιρέσει από το πεδίο εφαρμογής του Ν.3919/2011, ο οποίος λόγω της αδιαστίκτου διατυπώσεώς του, και των νομοθετικών ρυθμίσεων που επακολούθησαν και περιγράφονται στην απόφαση, καταλαμβάνει και το επάγγελμα αυτό που δεν περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων για τα οποία θεσπίζονται ειδικές ρυθμίσεις με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Β΄ του νόμου αυτού. Και τούτο διότι ο νομοθέτης εμφορούμενος από διαφορετική σε σχέση με το παρελθόν αντίληψη για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος , έχει την δυνατότητα, στο πλαίσιο των, κατά το Σύνταγμα, επιτρεπτών ορίων να οργανώσει το καθεστώς που διέπει τα επαγγέλματα στον τομέα της υγείας, με την άρση απαγορεύσεων και περιορισμών, όπως οι καταργούμενοι, οι οποίοι ανάγονται σε αντικειμενικά δεδομένα που συνάπτονται με τη άσκησή του και οι οποίοι λόγω του απόλυτου χαρακτήρα τους επέφεραν σοβαρούς περιορισμούς στην επαγγελματική ελευθερία και, κατά την κρίση του νομοθέτη, δεν εξυπηρετούν το γενικότερο συμφέρον των πολιτών. Περαιτέρω, ενόψει της αρχής της ασφαλείας δικαίου, η οποία επιτάσσει την άρση σε σύντομο χρονικό διάστημα της εκκρεμότητας ως προς το ισχύον καθεστώς ασκήσεως ορισμένου επαγγέλματος και, ειδικότερα, ως προς το ζήτημα αν αυτό εξαιρείται από την κατάργηση των περιορισμών, επιτρεπτώς ο νομοθέτης προέβλεψε την σύντομη αποκλειστική τετράμηνη προθεσμία για την έκδοση προεδρικού διατάγματος με το οποίο, βάσει κριτηρίων που κατ’ επιταγή του Συντάγματος και του κοινοτικού δικαίου προβλέπονται από τον ίδιο το νόμο, δηλαδή τη συνδρομή επιτακτικού λόγου δημοσίου συμφέροντος και τον σεβασμό των αρχών της, αναλογικότητας και της μη διακρίσεως , εισάγονται εξαιρέσεις από τον κανόνα της κατάργησης των περιορισμών. Συνεπώς, με τα δεδομένα αυτά, δεν στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας από την άρνηση των Υπουργών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών , κατόπιν της από 1-4-2011 αιτήσεως των αιτούντων, να προτείνουν την έκδοση προεδρικού διατάγματος περί εξαιρέσεως του επαγγέλματος του οδοντιάτρου από τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 2 και 3 παρ. 1 του Ν.3919/2011.
ΠΗΓΗ: http://www.ste.gr
