Επί της παραγράφου 12 περιπτ.
α' σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και τη
βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων του
Υπουργείου Οικονομικών»
Με τις διατάξεις αυτές προβλέπεται η οίκοθεν
αναπροσαρμογή των συντάξεων όσων υπάγονται στα ειδικά μισθολόγια αναδρομικώς
από 1.8.2012.
Όπως παγίως έχει γίνει δεκτό από την
Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (βλ. ενδεικτικά αποφάσεις 1517/2011,
2028/2004, 1952/2004 κ.ά.), με τη διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου
Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., που κυρώθηκε με το ν.δ.
53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ, θεσπίζεται, κατ' αρχήν, γενικός
κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο κατοχυρώνεται ο σεβασμός της περιουσίας του
προσώπου, το οποίο μπορεί να την στερηθεί μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας,
τηρουμένων βεβαίως των αρχών της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών
(άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος) και της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 του
Συντάγματος). Στην έννοια της περιουσίας περιλαμβάνονται όχι μόνον τα
εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και όλα τα δικαιώματα "περιουσιακής φύσεως" και
τα κεκτημένα "οικονομικά συμφέροντα".
Καλύπτονται έτσι και απαιτήσεις που απορρέουν από έννομες σχέσεις δημοσίου ή ιδιωτικού
δικαίου, είτε αναγνωρισμένες με δικαστική ή διαιτητική απόφαση, είτε απλώς
γεννημένες κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία ότι μπορούν
επί αρνήσεως να ικανοποιηθούν δικαστικώς. Τέτοιες είναι και οι απαιτήσεις για
σύνταξη και για κοινωνικοασφαλιστικές εν γένει παροχές. Από την ίδια διάταξη
συνάγεται, περαιτέρω, ότι η διατήρηση στο διηνεκές του συστήματος
αναπροσαρμογής απονεμηθεισών ήδη συντάξεων δεν αποτελεί δικαίωμα που εμπίπτει
στην έννοια της προστατευόμενης από τη διάταξη αυτή περιουσίας και συνεπώς η
για το μέλλον μεταβολή του συστήματος αυτού δεν παραβιάζει την εν λόγω διάταξη.
Αντιθέτως, η αναγνωρισμένη από το υφιστάμενο δίκαιο αξίωση του ήδη συνταξιούχου
για αναπροσαρμογή της σύνταξής του με βάση επελθούσα γενική αύξηση των μισθών
των εν ενεργεία συναδέλφων του, η οποία έχει γεννηθεί ήδη από του χρόνου
εκείνου και επομένως αποτελεί από τη γέννησή της στοιχείο της περιουσίας του
δυναμένη να επιδιωχθεί δικαστικώς, δεν επιτρέπεται να καταργηθεί ή αποσβεσθεί ή
περιορισθεί με αναδρομική ουσιαστική νομοθετική ρύθμιση, αν δεν συντρέχουν
πράγματι λόγοι επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι να δικαιολογούν την
κατάργηση ή τον περιορισμό της, τηρουμένης πάντοτε μιας δίκαιης ισορροπίας
μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος και των επιταγών της προάσπισης
του περιουσιακού δικαιώματος. Διαφορετικά, δεν συμβιβάζονται προς την προεκτεθείσα υπερνομοθετικής
ισχύος διάταξη, αφού τείνουν σε αδικαιολόγητη αποστέρηση προστατευομένου από
αυτήν περιουσιακού αγαθού.
Ενόψει των ανωτέρω, τα οποία για την ταυτότητα του
νομικού λόγου, ισχύουν και επί μειώσεως της σύνταξης, η διάταξη της παρ. 12 του
νομοσχεδίου με την οποία ορίζεται ως χρόνος αναπροσαρμογής (μείωσης) της
σύνταξης των διεπομένων από τα ειδικά μισθολόγια συνταξιούχων, αντίκειται στις
διατάξεις του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α.. Και
τούτο, γιατί θίγουν το νομίμως αναγνωρισμένο με τις μέχρι τώρα ισχύουσες
διατάξεις περιουσιακής φύσεως δικαίωμα των εν λόγω συνταξιούχων του Δημοσίου
για μη μείωση των συντάξεών τους για το χρονικό σημείο πριν από τη δημοσίευση
του παρόντος νόμου και έως την 1.8.2012, χωρίς περαιτέρω να προκύπτει ότι η εν
λόγω αναδρομική μείωση υπαγορεύθηκε από λόγους γενικότερου δημοσίου ή
κοινωνικού συμφέροντος κατόπιν βεβαίως τηρήσεως των αρχών της ισότητας και της
ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών (άρθρο 4 παρ. 1 και 5) και της
αναλογικότητας, ενόψει και του γεγονότος ότι όμοια ρύθμιση δεν θεσπίσθηκε και
για τους λοιπούς εν γένει συνταξιούχους του Δημοσίου, οι οποίοι σημειωτέον υπέστησαν
μόνον τις μέχρι τούδε ποσοστιαίες μειώσεις επί των συντάξεών τους.
ΠΗΓΗ: http://www.dsanet.gr
