Πέρα
από τις αιτήσεις ακυρώσεως που έχουν ήδη καταθέσει στο Συμβούλιο της
Επικρατείας, τα φυσικά πρόσωπα που πίστευσαν στις υποδείξεις και διαβεβαιώσεις
τρίτων και αποταμίευσαν τα χρήματά τους σε Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα
οποία λίγο καιρό μετά "κουρεύτηκαν" με το γνωστό PSI, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι διαθέτουν ενδεχομένως
και ένα ακόμη σημαντικό μέσο προστασίας και αποζημίωσής τους, διερευνώμενο κατά
περίπτωση.
Αναφερόμαστε,
συγκεκριμένα, στην δυνατότητα που μπορεί να έχουν και στην περίπτωση αυτή οι
ιδιώτες ομολογιούχοι, να στραφούν με αγωγή αποζημίωσής τους ή με άλλα
ενδεχομένως μέτρα και κατά των τραπεζών, των οποίων ακολούθησαν τις συμβουλές,
υποδείξεις ή ακόμη και διαβεβαιώσεις για την καλύτερη και ασφαλέστερη
τοποθέτηση των αποταμιεύσεών τους στα κρατικά ομόλογα που διέθεταν οι τράπεζες
προς πώληση, όπως ακριβώς συνέβη και στην πολύ γνωστή υπόθεση των επενδυτικών προϊόντων
(ομολόγων, μεταξύ άλλων, και εκεί) της Lehman Brothers, όπου, ως γνωστόν, οι αποταμιευτές δικαιώθηκαν
πανηγυρικά στα Ελληνικά Δικαστήρια.
Τόσο
οι κοινές διατάξεις του Αστικού Κώδικα, όσο και οι ειδικές ρυθμίσεις του
δικαίου της κεφαλαιαγοράς, αλλά και εκείνες του δικαίου της προστασίας του
καταναλωτή, παρέχουν επαρκή νομική βάση για την διερεύνηση και στοιχειοθέτηση
και της ευθύνης των τραπεζών, ως συναλλασσομένων και ως παρόχων επενδυτικών
συμβουλών-υπηρεσιών ή υπηρεσιών διαχείρισης χαρτοφυλακίου, και στην περίπτωση
των ιδιωτών ομολογιούχων, οι οποίοι, αντί να διοχετεύσουν κάπου αλλού τις
αποταμιεύσεις τους, αποδεικνύεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ότι πείστηκαν
και ακολούθησαν τις πληροφορίες, υποδείξεις και συμβουλές που τους παρείχαν τα
πιστωτικά ιδρύματα με τα οποία επί χρόνια συνεργάζονταν και εμπιστεύονταν και
μετέτρεψαν τα χρήματά τους σε νεόκοπα κρατικά ομόλογα, ως την δήθεν ασφαλέστερη
αποταμίευση, ενώ είχε ήδη καταστεί γνωστή, ιδίως στις τράπεζες, η βαθιά
χρηματοοικονομική κρίση που ήδη τότε διερχόταν το κράτος.
Μάλιστα,
ειδικά όσον αφορά την πρωτογενή αγορά των κρατικών ομολόγων, από την οποία τα
απέκτησαν η πλειοψηφία των ιδιωτών ομολογιούχων, τίθενται επιπλέον ζητήματα
ευθύνης των τραπεζών που απορρέουν από τον τρόπο λειτουργίας και εκτέλεσης των
εντολών στην συγκεκριμένη αγορά, λόγω κυρίως της διπλής ιδιότητας της
διαμεσολαβούσας τράπεζας.
Η
μέχρι σήμερα έρευνα των υποθέσεων επιβεβαιώνει τα ανωτέρω και αναμένεται ότι
αυτό θα συνεχισθεί όσο προκύπτουν νέα διαρκώς στοιχεία από αντίστοιχες
περιπτώσεις.
